خلعت  انسانی  در مهمانی خدا             سراینده :-جعفر  ناظم رعایا

 آنکه مارا سوی در بار  فراخوانی کرد                  راه مارا زگل و سبزه   گلستانی کرد

 تا غباری ننشیند به  رخ ما در راه                       ابری انگیخت که آن را همه بارانی کرد

پی تشریف زما گنبد مینایی را                            با بسی مهر فروزنده چراغانی کرد

کهکشانها همگی از سر نو جارو شد                     مقدم راهروان را گهر افشانی کرد

 ریخت اسپند برآتش به بلا گردانی                        کا رافلاک از آن مجمره گردانی کرد

 به پرستاری ما خیل ملک صف بستند                    خیل ابلیس گرفتار پریشانی کرد

 خواست از ما که به دربار درآییم وسپس                 زینت هستی ما خلعت انسانی کرد

 همه جارا به کرم خوان خدایی گسترد                    همه کس را زبرون وارد و مهمانی کرد

 خواست بر سفره گسترده زمانی ابدی                     وان تنعم که به مهمانیش ارزانی کرد

 درب دربار بروی همگان باز گذاشت                     راند آن را که طمع ورزی  دربانی کرد

 آنکه شد بهره ور  از ناز وتنعم  در عمر                 ناسپاسی هم اگر کرد زنادانی کرد

از فزون  بخششی و مهر  خدایی-ناظم!                   سخت بیباک شد و عزم غزلخوانی کرد