بمناسبت بزرگداشت روز خلیج فارس (10 اردیبهشت) وآبخست های آن.
ای خلیجی که معده را مانی در تن مرز و بوم ایرانی
یاچو مشگ پر آب اهل کویر روحبخش وجود عطشانی
معده عضو حیاتی بدن است نیست بی معده آبی و نانی
منبع معدن توانبخشی از ذخایر و از فراوانی
نام تو ثبت دائم تاریخ باهمین نام تا ابد مانی!
رانده"دریای فارس" را بزبان از ظهور بشر ---هر انسانی
بی هویت کسان بی فرهنگ کرده در تو طمع زنادانی
تا هویت برای خود سازند با بد اندیشی ورجز خوانی
آن کسانی که با اجاز ما بوده در این مکان به چوپانی
حالیا میکند گمان که مگر بر پذیرش نبوده پایانی
خویشتن را اصیل پندارد ساحل آینده بیابانی
کودک تازه زاده ونو پا آل ثانی و آل نهیانی
داده از بوی نفت عقل از دست آنچنانیکه نیست درمانی
پشت بر شرق کرده رو بر غرب خادمانه گرفته فر مانی
تا بسازند سازه های بزرگ حود از آنها کنند در بانی
از چنین حال و کار مینازند آشکارا ویا که پنهانی
کرده فرهنگ غرب را تقلید نه اصولی نه دین نه ایمانی
پایه های تمد نی اینسان میشود منهدم به آسانی
مختصر ریشه ای اگر دارند میبرند- از سر هوسرانی
غرب را یار خویش میدانند دشمن خویش را –مسلمانی
خوانده دریای فارس را عربی! از تحیر ونابسامانی
آبخستان بحر ایران را میشمارند بر خود ارزانی
می ندانند تمبها بمبند در ره هرکسی جز ایرانی
ای فزونخواه دل بر آز مبند که بود حاصلش پریشانی
سخن از آن بگو که گوش کنند کاری آغاز کن که بتوانی
آن کسانی که دوست پنداری همه هستند دشمن جانی
پشت بر خیر خواه حویش مکن پا به راهی منه که در مانی
گر به بیگانه اعتماد کنی نیست فرجام جز پشیمانی
هست دریای فارس ناموسی در حمایت—چنانکه میدانی؟
هرکه چپ بنگرد برآن,ناظم! داغ ننگش بزن به پیشانی
"آبخست = جزیره