کیمیا سرا               سراینده :- جعفر  ناظم رعایا

دل سالها زتشنه لبی آه و ناله کرد ......... تادلبرم به نشوه نابی حواله کرد
ساقی به یک اشاره دلدار,دم به دم............. ایریق بر گرفت و می ام در پیاله کرد
نازم به خاک میکده کاین کیمیا سرا.........جان وتن وروان مرا استحاله مرد
مستانه چون غزل بسرودیم پیر ما ......... میخانه را به جایزه آن قباله کرد
گفت اوستاد من :مسرا جز سرود مهر....... خاموش ,آنکه سرخزبانی چو لاله کرد
چون او نخواست زخم زبانی زنی چوخار...لب را نماد نوگل زرین کلاله کرد
صدها ,سرود عشق سرودند واوستاد.........همچون سیاه مشق, درید و مچاله کرد
ما هفت دفتر غزل خوش سروده ایم...... دل , همزمان ,اراده یکصد رساله کرد
پیرانه سر اگر غزل ناب گفت کس..........سرمایه از ترنم هشتاد ساله کرد
هرکس نه راه امن بپوید بسوی دوست .....خود را اسیر دیو و دد و چاه و چاله کرد
وان کو نبرد بهره زدر س کتاب عشق....... دفتر سیاه کرد و قلم را زباله کرد
آتش زن ای عزیز به هر خامه و کتاب .....کان را کسی هزینه آب و نواله کرد
ناظم! هرآنکه بذر محبت به دل فشاند......رخسار او چو خرمن خورشید هاله کرد