ذوب در ولای علی        سراینده   جعفر  ناظم رعایا

به بوته دلم آتش زن ای خدای علی              که هستیم بشود ذوب در ولای علی

گرانبها شود  و پاک  گوهر جانی               که خورد ذوب وجودش به کیمیای علی

میان باطل وحق صاحب نظر گردد             چو دیده سرمه ستا ند زخاک یای علی

نگویم اینکه شود جان عالمی بفدات             ولیک جان وروان خودم   فدای علی

نی وجود  سراید  ترانه    توحید                زنای حضرت  پیغمبر و نوای   علی

کسی نگفت که چون خانه ساخت ابراهیم       غرض برای خدا  بود یا  برای علی

اگر برای خدا بود از چه فاطمه رفت           در آن بزاد علی را که شد سرای علی

چه راز بود شبانگاه هجرت احمد               که گشت بستر پاک رسول  جای علی

درید پرده ظلمت  زذوالفقار علی               پرید خفته غفلت  زهوی  وهای علی

در آن دلی که چو آیینه است میتا بد            جمال  حضرت پیغمبر  و نمای  علی

کسی نگشت به دریای دین بهین غواص      پس از جناب رسول خدا   سوای علی

مرا چه باک زاهوال روز رستاخیز           چو سایه  میخزم آرام  در قفای   علی

هرآن دلی بتپد در هوای   دلداری             دم است وباز دم  ناظم  از هوای علی