نویسنده :- جعفر ناظم رعایا

اینکه خداوند برروی زمین بعضی شئنیتهایی به بعضی از بندگان خاص خود افاضه فرموده است مجوز ما برای محدود کردن قدرت خداوند جل وعلا نمیشود وتنها در محدوده زمین قابل تعریف میباشد.پس اگر درمورد خلقت انسان خودرا ستودوفرمود:فتبارک الله احسن الخالقین..از این بابت است که روی سخن بر انسان است نه اینکه این امتیاز در کل هستی با آن همه عظمت غیر قابل توصیف هم نافذ باشد -چنانکه فرموده است :انی جاعل فی الارض خلیفه .علاوه براینها ,باید توجه کرد که چه ظرافت کاریهایی در آفرینش مخلوقات بسیار ریز یا قدرت نماییهایی در آفریدن مخلوقات بسیار بزرگ مانند کل هستی که شامل دو بخش(زوج) غیب وشهود وتمام اجزای متشکله آنها که آنها هم(مزدوج) وهمه هم ار کلیت و هم اجزا از فیوض عقل و اختیار وسیر بسوی کمال بر خوردار هستند -بکار رفته است- مانند مثلا قلب مورجه وموجودات کوچکتر ازآن وتپیدن و خون رسانی آنها ونیز قلب هر دوعالم هستی وخصوصیات آنها از این نظر که فرموده است :ما تری فی خلق الرحمن من تفاوت -ونیز از این بابت که هدهدش به سلیمانش میکوید:انی احط بما لم تحط به ونیز از اینرو که بما نهیب میزند که ولا تضربوالله الامثال-ما حق نداریم برای صفات خداوند محدودیتی قایل شویم