در شماره 29 مهرماه 78 مجله‌ي وزين کيان بخشي از اصل گونه يک مصاحبه‌ي جمعي از درد آشنايان به قلم قرآن شناس فرزانه ... ذيل عنوان «اجتهاد در مقابل نصّ» منتشر گرديده و از محتواي آن معلوم است که دنباله دار خواهد بود.
حقّ اين است که نگارش نقد بر هر موضوعي آنگاه صورت پذيرد که کلّ موضوع مدّ نظر قرار گرفته باشد امّا چون هر فرازي از مقالاتي از اين دست, خود يک موضوع مستقل و ظاهراً مدلّل است که نيازي به انتظار براي تکمله‌هاي آتي ندارد, لذا مي‌توان همراه با پيشرفت مقال به نقدِ آن هم پرداخت, خاصته اين که اين گونه مقالات چون پيرامون معارف ديني است در جوامع ديني تأثير گذار است. پس چه بهتر اين که نقد آن هم حتّي المقدور همزمان صورت پذيرد تا هم نگارنده اصلي در دنيال کار بعضي نکات را مراعات نمايد و هم در اصلاح تأثرات اجتماعي آن مؤثر واقع شود- و شايد چنن شيوه‌اي را بتوان مناظره‌ي «مکتوب» نام نهاد.
بنابراين نگارنده نظرات خود را نسبت به همين مقدار از بحث که منتشر گرديده به شرح زير عرضه مي‌دارد و اگر مورد عنايت و قبول تحريريه مجله واقع و ضمناً توفيقي هم حاصل شد, پي آمد را نيز مورد بررسي و ارايه‌ي نظرات قرار خواهد داد: