آن چنانکه قبلاً نيز اشاره کرديم آيه 38 از سوره شوري از آيات سوره‌هاي مکّي است که بيانگر اصول اعتقادي مي‌باشند. اين آيه جز امر ابلاغ و واسطه بودن هيچ گونه تکليفي را بر عهده حضرت رسول الله(*) نمي‌گذارد به گونه‌اي که گويا آن حضرت فقط مأمور ابلاغ بوده‌اند: «وَ الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ» و کساني که فرمان پروردگارشان را مي‌پذيرند و نماز را بر پاي مي‌دارند و کار فيما بين خودشان را شورايي مي‌کنند و از آنچه روزي آنان کرده ايم انفاق مي‌کنند (به دين اسلام گرويده‌اند و پروردگار خود را کارگزار و متوّکل خود مي‌دانند آيه ما قبل)
با توجه به تصريح و تأکيد خود آيه و آيات قبل و بعد قطعي است که:
1- امر شورايي کردن امور هم رديف پذيرش فرمان خداوند و همانند اقامه نماز يعني واجب عيني است: «وَ الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُمْ»
2- شورايي کردن امور مهمتر از انفاق يعني تأمين هزينه‌هاي ضروري خانوادگي و اجتماعي است: «وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ».
3- چون خداوند شورايي کردن امور را براي نظام دين وضع فرموده است از لوازم پايداري و خيريت دين و ايمان است: «وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقى لِلَّذِينَ آمَنُوا»1.
4-همان پروردگاري که مردم را افريده و دين اسلام را براي نظام هر دو جهاني آنان وضع نموده و عهده دار و کارگزار امور آنان مي‌باشد خواسته است که امور آنان شورايي باشد: «لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ».
5- شورايي عمل کردن مؤمنان شامل تمام امور آنان مي‌شود: «وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُمْ».
6- از توجه به خود جمله و اشارات آيات قبل و بعد يقيين حاصل است که عمل نکردن امور به طريق شورايي دليل نپذيرفتن امر پروردگار: «اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ» و بي ايماني «لِلَّذِينَ آمَنُوا» و انکار کارگزار بودن پروردگار: «وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ» و روي هم رفته ناپايداري دين خير و ابقي... مي‌شود چون هر امري که اجراي آن ثمراتي دارد عدم اجراي آن نتايج منفي ببار مي‌آورد. در موارد مذکور ما کلمه امر را به معني شأن يعني حال و کار گرفته ايم در صورتي که مفهوم درجه اول امر فرمان و دستور انجام کار مي‌باشد (تعاريف المنجد و فرهنگهاي ديگر ذيل ماده امر) در چنين صورتي حق اين است که مفاهيم را نيز رعايت نماييم و لذا بر موضوع شورايي شدن امور بيشتر تأکيد مي‌شود: پروردگاري که دين اسلام را براي شما وضع فرموده و شما به کارگزار بودن او ايمان داريد: «وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ» به شما امر مي‌فرمايد که تمام امور خود را بر اساس شورايي بودن قرار دهيد.