|
ضرورت تعيين و الگو و هدف دنيوي
بعضي گمان مي‌كنند كه هدف دين رستگاري در جهان ديگر است و اينان كساني هستند كه فرق بين دين و ايمان را بدرستي نشناخته‌اند.
دين در حقيقت «يك نظام» موضوعه آسماني براي مردم اين جهان است و بهترين معني و مفهوم آنرا خداوند خود بيان فرموده است:« إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ1 »: مسلم بدانيد كه دين مورد قبول خداوند اسلام است... و در تعريف ديگر فرموده است: «وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ دِيناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ2»هر كس غير از اسلام به ديني ديگر بگرود هرگز از او پذيرفته نمي‌شود. و از آيه 299 به خوبي معلوم مي‌شود كه منظور از دين همان نظام عمومي اين جهاني است چنانكه فرموده است (نقل به مفهوم): اگر اهل كتاب با دست خود جزيه بپردازند و سلطه دين حق (اسلام) را گردن نهند بمنزله اينست كه وارد دين اسلام شده‌اند.
بنابراين دين اسلام يك نظام الهي - اجتماعي - دنيوي است كه بمنظور عزت و اقتدار مسلمانان در اين جهان و رستگاري آنان در جهان ديگر وضع شده است.
با اين تعريف يك نظام اسلامي حقيقي آنست كه داراي دو هدف كوتاه مدت سعادت دنيوي و بلند مدت براي رستگاري در جهان ديگر باشد و يقيناً اگر كساني كه خود را منتسب به اسلام مي‌دانند در اين جهان مقتدر و عزيز و سعادتمند نباشند در جهان ديگر نيز رستگار نخواهند بود چنانكه فرموده است: « وَ مَنْ كانَ فِي هذِهِ أَعْمى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمى وَ أَضَلُّ سَبِيلاً3»هر كس در اين جهان كور (گمراه) باشد پس او در جهان ديگر نيز كور و گمراه‌تر است.
پس يك نظام اسلامي بايد هم براي اين جهان هدف داشته باشد و هم براي آن جهان و يقيناً اگر در اين جهان هدف نداشته باشد به هدف جهان ديگر كه رستگاري مي‌باشد نيز نايل نخواهد شد وچنين نظامي نمي‌تواند مدعّي اسلامي بودن و هدايت افراد اجتماع خود به مقام قرب باشد
|