«فسقي لهما ثمّ تولّي الي الظّل فقال ربّ انّي لما انزلت اليّ من خير فقير». (موسي) (گوسفندان آن دو دختر را آب داد) و سپس به طرف سايه رفت. و گفت پروردگارا، شديداً نيازمند چيزي (رزقي) هستم، كه برايم نازل فرموده اي. 24، قصص).
ترجمة آية فوق، كه قسمتي از داستان مربوط به ابتداي ورود حضرت موسي را به مدين بيان مي كند، يك ترجمة ساده و معمولي مي باشد. ولي لازم است كه بيشتر روي جملات آيه دقّت شود.
حضرت موسي عرض كرده است پروردگارا شديداً نيازمند خيري (رزقي) هستم كه برايم نازل كرده اي. اگر ظاهر مفهوم را در نظر بگيريم، ديگر آن حضرت نبايد نيازي داشته باشد. چون روزي نازل شده بوده است. و مفهوم كلمّه فقير، به معني نيازمند، مبهم مي شود. چون نياز بر طرف شده بوده است. ولي كلمّه فقير، علاوه بر معاني متعدّدي كه دارد، به جوجة بي پر و بال و گرسنه اي نيز گفته مي شود كه صداي همهمة بال مادر را كه به لانه برمي گردد شنيده. و مطمئن است كه غذائي برايش به همراه دارد. منقار خود را باز كرده تا طعمه را از منقار مادر دريابد. موسي هم عرض كرده است: پروردگار، اينقدر به روزي رساني تو اطمينان دارم كه مانند جوجه اي بي پر و بال فقير، دهان را باز كده تا روزي خود را دريابم. و اين نتيجه را از «فقير» و كلمّه «انزلت» كه ماضي است و كلمّه «انّي» كه تأكيد است، استنباط مي كنيم. بنابراين، جملة «ربّ انّي لما انزلت اليّ من خير فقير» با دعاهائي مانند: «اللهم ربّنا انزل علينا مائدة من السماء... و ارزقنا و انت خير الرّازقين»، (پروردگارا براي ما خواني گسترده از آسمان نازل فرماي.. و ما را روزي فرصت كه تو بهترين روزي رساني. 114، مائده). از دعاي حضرت عيسي درخواست و انتظار نزول معجزه فهميده مي شود. و چون براي جمع تقاضا مي شده. احتمال عدم اجابت هم رعايت شده است. ولي در دعاي حضرت موسي، اطمينان و عرفان به رسيدن روزي از مجراي طبيعي، موج مي زند. گو اينكه هنوز به پيامبري مبعوث نشده بوده است.